Od czternastego wieku znajdowała się w centrum dzielnicy karaimskiej zwanej Karaimszczyzną. Była wielokrotnie niszczona i odbudowywana – spalona na początku szesnastego wieku, odbudowana w 1533 r., w latach 1727 i 1773 zniszczona, odbudowana i ponownie spalona w 1794 r., odbudowana dzięki łuckim i krymskim Karaimom, po czym ponownie spalona podczas przemarszu wojsk francuskich w roku 1812. Odbudowana ponownie spłonęła w roku 1824. Po raz kolejny odbudowana w połowie dziewiętnastego wieku, stoi do dziś.
Początki osadnictwa karaimskiego w Trokach tradycja wiąże z osobą Wielkiego Księcia Witolda, który u schyłku XIV w. z wyprawy na Krym miał sprowadzić, jak głosi legenda, 383 rodziny Karaimów, które następnie osiedlił jako załogi zamków obronnych w Trokach i w innych miejscowościach wzdłuż granic Księstwa Litewskiego z ziemiami Zakonu Kawalerów Mieczowych.
Karaimskie ludowe tańce – zespół „Sanduhač” (chor. Diana Fedorowicz)
Orgaznizatorzy: Litewskie Karaimskie Stowarzyszenie Kulturalne, Religijna Gmina Karaimów Litwy
Sponsorzy – reastauracja „Kybynlar”, kawiarnia „Kiubete, Dom Kultury w Trokach.
Producent: Związek Karaimów Polskich
Filmował: Autorzy: Česlovas Rulevičius
Film powstał w ramach projektu "Karaj jołłary - karaimskie drogi. Karaimi w dawnej fotografii" realizowanego przy udziale wsparcia finansowego: Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego